Dla mieszkańców Indonezji satay z kozy jest bardziej popularne jako menu żywieniowe niż satay z jagnięciny. Może prawie nigdy nie słyszałeś o satay z jagnięciny. Jednak jagnięcina jest zwykle powszechna, gdy zamawiasz kebaby lub kotlet jagnięcy w restauracji. Czasami nie możesz nawet odróżnić, czy to baranina czy jagnięcina? Czy jest więc różnica między tymi dwoma mięsami? Co jest zdrowsze?
Zawartość odżywcza jagnięciny i baraniny
Jagnięcina może nie być tak popularna jak baranina w Indonezji. W rzeczywistości, według Dyrekcji ds. Żywienia indonezyjskiego Ministerstwa Zdrowia, jagnięcina ma lepszą wartość odżywczą niż mięso kozie na 100 gramów.
Na każde 100 gramów jagnięciny przypada 206 kalorii, 17,1 grama białka i 14,8 grama tłuszczu. Zawiera również 10 mg wapnia, 191 mg fosforu, 2,6 mg żelaza, 0,15 mg witaminy B1 i 66,3 grama wody.
Mięso jagnięce jest bogatsze w białko, fosfor, żelazo i witaminę B1 niż mięso kozie. Chociaż jagnięcina (chuda) jest bogata w kalorie i tłuszcz, może być źródłem białka dla osób na diecie niskotłuszczowej.
Jeśli cały widoczny tłuszcz w jagnięcinie zostanie usunięty, średni pozostały tłuszcz to 3,7% surowego i 6% ugotowanego.
Jagnięcina w Indonezji vs jagnięcina importowana
Wiele lokalnych mięs jagnięcych pochodzi z wyspy Jawa, takich jak Garut, Wonosobo i Banjarnegara. Hodowlę owiec można również znaleźć w Sulawesi i Nusa Tenggara. Tymczasem importowana jagnięcina sprzedawana w Indonezji zwykle pochodzi z Australii.
Według Meat & Livestock Australia (MLA), Australia jest jednym z najlepszych krajów eksportujących mięso jagnięce na świecie. Oprócz tego, że jest to odpowiedni obszar do hodowli owiec, w tym kraju nadal prowadzone są różne badania i rozwój technologiczny związany z produkcją zwierzęcą.
Australijska jagnięcina posiada certyfikat halal. Ponadto standaryzację bezpieczeństwa i zdrowia jagnięciny australijskiej gwarantuje AUSMEAT. Wszystkie zwierzęta gospodarskie są wolne od chorób takich jak wąglik oraz choroby jamy ustnej i stóp.
Australia stworzyła również system śledzenia swoich owiec. Od urodzenia owce australijskie są sparowane frytki w prawym uchu. W ten sposób zdrowie zwierząt hodowlanych może być ściślej kontrolowane. Rolnik może natychmiast podjąć działania, jeśli owca jest chora.
Jagnięcina ma bardziej delikatną konsystencję i pachnie mniej cierpko niż baranina. Zwykle przetwarzane na kotlety jagnięce, podudzia jagnięce, lub kebaby. Jednak jagnięcina może również zastąpić baraninę w tradycyjnych potrawach, takich jak zupa, curry, tongseng i satay.
Czy to oznacza, że mięso kozie jest niezdrowe?
Założenie, że mięso kozie zawiera wysoki poziom cholesterolu, jest już w głowach ludzi. W rzeczywistości, zgodnie z odniesieniem do wartości odżywczych Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych lub USDA, mięso kozie zawiera mniej kalorii, tłuszczu ogółem, tłuszczów nasyconych, białka i cholesterolu niż kurczak, wołowina, wieprzowina i jagnięcina.
Na 85 gram gotowanego mięsa zawiera tylko 122 kalorie, podczas gdy 162 kalorie kurczaka, 179 kalorii wołowiny, 180 kalorii wieprzowiny i 175 kalorii jagnięciny. Pod względem tłuszczu ten rodzaj mięsa ma najmniejszą zawartość. Na 85 gramów porcji mięso kozie zawiera 2,6 grama tłuszczu, kurczaka 6,3 grama, wołowina 7,9 grama, wieprzowina 8,2 grama, a jagnięcina 8,1 grama.
Zawartość cholesterolu w mięsie kozim jest również najniższa i wynosi 63,8 miligramów na 85 gramową porcję. To mniej niż kurczak, który ma 76 miligramów cholesterolu, wołowina i wieprzowina 73,1 miligrama, a jagnięcina aż 78,2 miligrama.
Chociaż pod względem kalorii i zawartości tłuszczu, mięso kozie jest stosunkowo niskie, ale to nie znaczy, że nie masz zasad jego spożywania. Spożywanie zbyt dużej ilości mięsa koziego z pewnością może być szkodliwe dla zdrowia.
