Monocyty to rodzaj białych krwinek (leukocytów), takich jak limfocyty, neutrofile i bazofile. Te komórki krwi są największymi komórkami krwi i drugą linią obrony organizmu. Jeśli poziom monocytów jest powyżej normalnego poziomu, mogą wystąpić objawy pewnych stanów. Dlatego ważne jest, aby znać przyczynę wysokiego poziomu monocytów podczas badania krwi i jak go leczyć. Sprawdź pełne wyjaśnienie poniżej.
Czym są monocyty?
Monocyty to białe krwinki, które krążą (krążą) we krwi i śledzionie. Monocyty są znane ze swojej zdolności do rozpoznawania „sygnałów o niebezpieczeństwie” poprzez rozpoznawanie wzorców.
Ten rodzaj białych krwinek jest ważny dla ostrzegania układu odpornościowego o wcześniejszej infekcji.
Monocyty w krwiobiegu zamieniają się w makrofagi, gdy dostaną się do tkanek organizmu, aby zwalczyć infekcję.
Oba są włączone do systemu zwanego systemem fagocytów jednojądrzastych. Jest częścią wrodzonego układu odpornościowego.
Makrofagi to padlinożercy, których zadaniem jest zjadanie zarazków infekujących lub nawet uszkodzonych komórek.
Makrofagi pomagają również zwalczać infekcje, uwalniając sygnały aktywujące inne typy komórek w celu zwalczania infekcji.
Normalna liczba monocytów dorosłych wynosi 100-500/mcL lub 3-7% całkowitej liczby białych krwinek. Ta liczba może się różnić w zależności od laboratorium, w którym wykonujesz test.
Co powoduje wysokie monocyty?
Kiedy białe krwinki są wyższe niż normalny poziom 5000-10 000/mcL, twoje ciało może walczyć z infekcją. Gdy wzrasta liczba białych krwinek, wzrasta również liczba monocytów.
Mówi się, że monocyty są wysokie, jeśli ich liczba przekracza 500/mcL lub odpowiada ponad 10% całkowitej liczby białych krwinek.
Stan, w którym poziom monocytów we krwi staje się zbyt wysoki, nazywa się monocytozą. Wysokie monocyty lub monocytoza mogą być spowodowane różnymi stanami, takimi jak:
1. Gruźlica
Badanie opublikowane w Czasopismo Nauk Stomatologicznych i Medycznych doszli do wniosku, że istnieje ponad 10 przyczyn wysokiego poziomu monocytów.
Badanie przeprowadzono na 100 pacjentach, u których wykonano pełną morfologię krwi i badanie różnicowe krwi.
Na podstawie tego badania stwierdzono, że gruźlica była najczęstszą przyczyną monocytozy z udziałem 16% wszystkich badanych pacjentów.
Inne przyczyny monocytozy również wymienione w badaniu to:
- ostra infekcja wirusowa,
- gorączka krwotoczna denga,
- malaria,
- cukrzyca,
- ciężkie zapalenie płuc,
- nowotwory złośliwe szpiku kostnego,
- zapalenie wyrostka robaczkowego,
- przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP),
- zakażenie wirusem HIV,
- ostry zawał mięśnia sercowego,
- astma,
- gorączka jelitowa,
- chłoniaka nieziarniczego i
- anemia aplastyczna.
2. Przewlekła białaczka mielomonocytowa
Cytowany przez American Cancer Society, wyniki badań krwi z wysokim poziomem monocytów są najczęstszym objawem przewlekłej białaczki mielomonocytowej lub przewlekłej białaczki mielomonocytowej. przewlekłe mielomonocyty białaczka (CMML) .
Wysokie poziomy monocytów powodują również wiele innych objawów CMML. Nadmiar monocytów może osadzać się w śledzionie lub wątrobie i powiększać je.
Powiększona śledziona (splenomegalia) może powodować ból w lewej górnej części brzucha. Powoduje to uczucie pełności, które pojawia się zbyt szybko podczas jedzenia.
Tymczasem, jeśli wątroba jest nienormalnie powiększona (tzw. hepatomegalia), możesz odczuwać objawy dyskomfortu w prawym nadbrzuszu.
4. Choroba sercowo-naczyniowa
Wysokie monocyty zostały również powiązane z chorobami sercowo-naczyniowymi.
Badanie opublikowane w Wolters Kluwer Health sugeruje, że wczesne wykrycie podwyższonej liczby monocytów może być ważne dla określenia odpowiedniego leczenia chorób serca.
Potrzebne są jednak badania na szerszą skalę, aby potwierdzić to założenie.
Połączenie liczby monocytów i różnych rodzajów białych krwinek może pomóc lekarzowi w postawieniu diagnozy.
Na przykład wysoki stosunek monocytów i niski stosunek limfocytów może pomóc w wykryciu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (zapalenie jelita grubego).
5. Rak
Badania opublikowane w Roczniki Chorób Wewnętrznych powiedział, że wysokie monocyty często znajdują się w badaniach krwi pacjentów z nowotworami złośliwymi lub nowotworowymi.
Aż 62 na 100 pacjentów z rakiem miało liczbę monocytów 500/mcL lub więcej, podczas gdy pozostałe 21% miało monocyty powyżej 1000/mcL.
Jednak wysokie monocyty to nie jedyny znak, który może potwierdzić złośliwość guza. Oznacza to, że nawet jeśli poziom monocytów jest wysoki, nie masz pewności, że zachorujesz na raka.
Jednak wysoki poziom może być podstawą do podejrzenia przez lekarza obecności złośliwego guza podczas diagnozy.
Jak radzić sobie z wysokimi monocytami?
Istnieje kilka warunków, które powodują, że dana osoba ma wysoką liczbę monocytów. Dlatego sposób radzenia sobie z wysokimi monocytami również różni się w zależności od przyczyny.
Jeśli leczenie schorzenia, które go powoduje, zostanie przeprowadzone prawidłowo, liczba monocytów może powrócić do normalnych granic.
Monocytozę wywołaną gruźlicą można leczyć lekami, takimi jak:
- izoniazyd,
- ryfampicyna (Rifadin, Rimactane),
- etambutol (Myambutol) i
- pirazynamid.
Tymczasem monocytozę z powodu przewlekłej białaczki mielomonocytowej można leczyć przeszczepem komórek macierzystych (przeszczepem szpiku kostnego).
Jest to jedyna opcja leczenia przewlekłej białaczki mielomonocytowej. W przypadku znalezienia odpowiedniego dawcy zabieg może być częściej wykonywany przez młodszych pacjentów.
Niektóre leki stosowane w leczeniu raka mogą również powodować wzrost liczby monocytów. Te zabiegi to:
- chemoterapia,
- radioterapia i
- operacja.
Skonsultuj to z lekarzem. Twój lekarz może dostosować leki, aby przywrócić normalny poziom monocytów.
Zrozum funkcję, proces i skutki uboczne chemioterapii
Oprócz leczenia możesz również obniżyć liczbę monocytów we krwi, jedząc określone pokarmy. Niektóre produkty przeciwzapalne, które mogą pomóc w leczeniu monocytozy, obejmują:
- pomidory,
- oliwa z oliwek, dan
- zielone warzywo.
Liczba białych krwinek, w tym monocytów, wskazuje na stan twojego zdrowia. Natychmiast porozmawiaj z lekarzem, jeśli liczba monocytów jest nieprawidłowa.
Wczesne wykrycie może pomóc w wyborze odpowiedniego leczenia w leczeniu tego schorzenia.
