Kiedy przypadkowo nadepniesz na gwóźdź, zwykle wiele osób radzi ci zrobić zastrzyk przeciw tężcowi. Jednak niektórzy ludzie nadal nie rozumieją wyraźnie, dlaczego zastrzyk przeciw tężcowi jest potrzebny i czy jest naprawdę potrzebny. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz następującą recenzję.
Tężec na pierwszy rzut oka
Źródło: Czas Toast Tężec to poważna infekcja spowodowana: Clostridium tetani. Bakterie te wytwarzają toksyny, które mogą wpływać na mózg i układ nerwowy. Zarodniki Clostridium tetani utkwiony w ranie może zakłócać nerwy kontrolujące ruch mięśni.
Objawy tężca zwykle pojawiają się około 7 do 10 dni po zakażeniu. Jednak w niektórych przypadkach objawy pojawiają się zwykle w ciągu kilku tygodni lub nawet miesięcy. Im dalej rana znajduje się od ośrodkowego układu nerwowego, tym dłużej będą się pojawiać objawy. I odwrotnie, im bliżej centralnego układu nerwowego, tym szybszy okres inkubacji i ostrzejsze objawy.
Najczęstsze objawy to sztywność i skurcze mięśni. Zwykle zaczyna się od szyi do gardła, czemu towarzyszą objawy trudności w połykaniu. Wtedy możesz również doświadczyć skurczów mięśni twarzy i klatki piersiowej, co może powodować trudności w oddychaniu. W ciężkich przypadkach kręgosłup może wygiąć się do tyłu, ponieważ bakteria atakuje mięśnie pleców.
Ponadto osoby, które chorują na tężec, również doświadczają następujących objawów:
- Gorączka.
- Biegunka i krwawe stolce.
- Bół głowy.
- Wrażliwy na dotyk.
- Ból gardła.
- Pocenie się bardziej niż zwykle.
- Zwiększa tętno.
- Skurcze mięśni szyi, gardła, klatki piersiowej, brzucha, nóg, pleców.
Czy po nadepnięciu na gwóźdź konieczne jest wykonanie zastrzyku przeciw tężcowi?
Jedną z przyczyn tężca jest rana kłuta na przedmiocie skażonym bakteriami, co zwiększa ryzyko infekcji. Jeden z nich jest na zardzewiałym gwoździu. Jeśli tego doświadczysz, czy konieczne jest wykonanie zastrzyku przeciw tężcowi? Odpowiedź tak. Każdy, kto ma ranę wewnętrzną od brudnego ostrego przedmiotu i nie był szczepiony przeciwko tężcowi w ciągu ostatnich pięciu lat, powinien otrzymać zaszczepienie przeciw tężcowi.
Podany zastrzyk przeciw tężcowi może mieć postać toksoidu tężcowego (TT), który jest często znany jako szczepionka przeciw tężcowi, lub immunoglobuliny tężcowej (TIG), znanej jako przeciwciało przeciw tężcowi. Zwykle w przypadku ran kłutych, które nie są zbyt poważne i otrzymałeś więcej niż 3 dawki szczepionki przeciw tężcowi, wystarczy podać TT.
Jednakże, jeśli rana kłuta jest raną brudną, wystarczająco dużą, z historią mniej niż 3 dawek szczepionki TT, musisz otrzymać TT z dodatkowym TIG, aby zwalczyć bakterie tężca.
Ponieważ tężec jest poważną infekcją bakteryjną, która może sparaliżować całe ciało i ostatecznie doprowadzić do śmierci. Tężec to nagły przypadek medyczny, a zastrzyk przeciw tężcowi jest jednym z zabiegów, które można wykonać, aby temu zapobiec.
Rany podatne na tężec powinny być natychmiast leczone przez lekarza. Lista urazów, które są objęte ryzykiem, obejmuje:
- Oparzenia wymagające operacji, ale opóźnione o ponad sześć godzin.
- Oparzenia, które usuwają dużo tkanki ciała.
- Rany po ukąszeniach zwierząt.
- Rany kłute, takie jak paznokcie, igły i inne, które zostały zanieczyszczone brudem lub ziemią.
- Poważne złamanie, w którym dochodzi do zakażenia kości.
- Oparzenia u pacjentów z sepsą układową.
Każdy pacjent z powyższymi ranami powinien jak najszybciej otrzymać zastrzyk przeciw tężcowi, nawet jeśli był wcześniej szczepiony. Celem jest zabicie bakterii Clostridium tetani. Lekarz wstrzyknie go bezpośrednio do żyły.
Jednak ponieważ te zastrzyki mają tylko krótkotrwały efekt, lekarz przepisze również antybiotyki, takie jak penicylina lub metonidazol, w leczeniu tężca. Te antybiotyki zapobiegają namnażaniu się bakterii i wytwarzaniu neurotoksyn, które powodują skurcze i sztywność mięśni.
