Dla niektórych osób, zwłaszcza małych dzieci, igły są straszną rzeczą. Jednak są też dorośli, którzy boją się igieł. Ból przekłuwania skóry od ostrej igły sprawi, że niektórzy wzdrygną się na samą myśl o tym. Czy w takim razie są jakieś wskazówki, jak przezwyciężyć strach przed igłami dla dorosłych, a nawet dzieci?
Dlaczego ludzie boją się igieł?
Według Joni Pagenkemper, szefa zarządzania cukrzycą w Nebraska Medicine, 22% ludzi na świecie boi się zastrzyków lub igieł. W rzeczywistości istnieje kilka warunków, które wymagają wstrzyknięcia danej osobie przez lekarza, na przykład zastrzyki w celu podania szczepionek lub nawet wstrzyknięcie insuliny w domu dla diabetyków.
Osoby, które boją się zastrzyków, często określane również jako fobia igłowa. Są to jednak dwa różne warunki. Fobia igieł różni się od strachu przed zwykłymi igłami. Fobia strzykawki lub zwana również trypanofobią to stan, w którym osoba chce być wstrzyknięta, wywoła reakcję, taką jak wysokie ciśnienie krwi i przyspieszone tętno. Może się to zdarzyć nawet dzień przed lub kilka godzin przed wstrzyknięciem. Co gorsza, ludzie, którzy mają fobię przed igłami, mogą nawet zemdleć, gdy mają zostać wstrzyknięci.
Z jakiego powodu ludzie boją się zastrzyków?
Wstrzyknięcie insuliny strzykawką Najbardziej podstawowym powodem, dla którego ludzie boją się igieł, jest ból spowodowany przebiciem skóry i ciała. Ponadto strach przed wstrzyknięciami może być również spowodowany urazem, takim jak uraz, gdy lekarz otrzymał wstrzyknięcie jako dziecko. Po podaniu zastrzyku lekarz może go delikatnie i powoli aplikować, powodując ból. W rezultacie osoba doświadcza traumy lub boi się, że zostanie wstrzyknięta w dorosłość.
Tymczasem fobia przed zastrzykami może być spowodowana kilkoma rzeczami, chociaż dokładna przyczyna nie jest znana. Naukowcy uważają, że 80% osób z fobią igłową jest dziedzicznych. Oznacza to, że możliwość osób z fobiami to nie tylko sama osoba. Może są krewni, którzy mają tę samą fobię.
Możliwe jednak, że strach jest spowodowany bardziej cieniami bólu niż dziedziczeniem biologicznym. Niektórzy psychologowie uważają, że strach przed zastrzykami może wynikać z przekonania, że rana kłuta musi być niebezpieczna, a nawet śmiertelna.
Jakie jest niebezpieczeństwo, jeśli ludzie boją się igieł?
Wcześniej należy również zauważyć, że istnieje kilka rodzajów zastrzyków. Wstrzyknięcie dożylne lub wstrzyknięcie do żyły, wstrzyknięcie domięśniowe lub wstrzyknięcie do mięśnia. Ponadto zdarzają się również zastrzyki w warstwę tłuszczu lub zwane podskórnie. Ogólnie rzecz biorąc, osoby z zastrzykami do tkanki podskórnej są wykonywane przez osoby z cukrzycą, które robią zastrzyki samodzielnie.
Osoby bojące się igieł mogą mieć szkodliwy wpływ na organizm. Dzieje się tak, ponieważ osoby te mogą unikać pójścia do lekarza ogólnego lub dentysty, aby uniknąć spotkania ze strzykawką. Nierzadko wiele osób, które boją się wstrzyknięcia, pozostawia chorobę bez leczenia. Strach przed igłami może mieć również szkodliwy wpływ, jeśli doświadczają go osoby z cukrzycą, podczas gdy musi on codziennie samodzielnie wstrzykiwać.
Wskazówki, jak zminimalizować ból po wstrzyknięciu
Joni Pagenkemper ma kilka sposobów na uniknięcie strachu przed zastrzykami, a mianowicie:
- Jeśli to możliwe, upewnij się, że temperatura w pomieszczeniu jest ciepła, a nie zimna. Niskie temperatury zapewnią bardziej napięte uczucie
- Przed wykonaniem wstrzyknięcia zwykle miejsce, które ma zostać wstrzyknięte, zostanie oczyszczone alkoholem
- Zawsze używaj nowej strzykawki
- Szybko przymocuj strzykawkę do ciała, aby ból nie był zbyt odczuwalny.
Niektórzy ludzie, od których wymaga się robienia sobie zastrzyków w domu, czasami lubią popełniać błędy. Jednym z popełnianych błędów jest szczypanie skóry, która ma zostać wstrzyknięta. Nie jest to konieczne, chyba że jesteś poniżej średniej lub jesteś bardzo chudy.
Jak więc radzić sobie z ludźmi, którzy mają fobię przed igłami?
Jest kilka rzeczy, które można zrobić, jeśli ktoś ma fobię przed zastrzykami. Najpierw jest terapia poznawcza. Ta terapia jest szeroko stosowana w leczeniu trypanofobii. Ta terapia powoli wytrenuje twój umysł, aby nie bał się już igieł.
Później terapeuta będzie szkolił osoby z fobią zastrzyków, pokazując im zdjęcia zastrzyków. Zostaną poproszeni o dotknięcie obrazu. Z czasem pacjenci będą szkoleni, aby nie bać się prawdziwych igieł. Jednak ta terapia zajmie dużo czasu, zanim pacjent naprawdę się uspokoi, gdy zobaczy zastrzyk. Niektórzy eksperci odnieśli również sukces stosując hipnoterapię ze swoimi pacjentami.
Ponadto istnieją również zabiegi wykorzystujące terapię ekspozycji. Terapia ekspozycji jest podobna do terapii poznawczej. Celem terapii jest zmiana mentalnych i fizycznych reakcji na strach przed igłami.
Później terapeuta wystawi cię na igły i myśli o tym, czego obawiasz się, że mogą wywołać. Na przykład terapeuta może najpierw pokazać Ci zdjęcia igieł. Mogą wtedy stanąć obok igły, trzymając igłę, a następnie być może wyobrażając sobie wstrzyknięcie igłą.
Ostatnia metoda, stosowanie leków może być konieczne, gdy osoba jest tak zestresowana, że nie może otrzymać żadnej psychoterapii w leczeniu fobii igieł. Leki przeciwlękowe lub uspokajające mogą rozluźnić ciało i mózg pacjenta z fobią na tyle, aby zmniejszyć objawy nadmiernego lęku i paniki. Leki mogą być również stosowane podczas badań krwi lub szczepień, jeśli pomagają zmniejszyć stres związany z zastrzykami.
