Ssaki i większość innych zwierząt, a także niektóre rośliny wyewoluowały, aby uniknąć chowu wsobnego, alias kazirodztwo, w każdej formie. Niektóre, takie jak czerwone wiśnie, wyewoluowały nawet złożoną biochemię, aby zapewnić, że ich kwiaty nie mogą być zapłodnione same lub przez inne genetycznie podobne słupki.
Większość zwierząt stadnych (takich jak lwy, naczelne i psy) wyrzuca młode samce ze swoich stad, aby uniknąć chowu wsobnego z żeńskim rodzeństwem. Muszki owocówki mają nawet mechanizmy wykrywania, aby uniknąć możliwego chowu wsobnego w swoich grupach, więc nawet w zamkniętych populacjach zachowują większą różnorodność genetyczną, niż byłoby to możliwe w przypadku losowego kojarzenia.
Małżeństwo między rodzeństwem lub między rodzicami a dziećmi jest zabronione w prawie każdej ludzkiej kulturze — z bardzo ograniczoną liczbą wyjątków. Myśl o seksie z rodzeństwem lub rodzeństwem, rodzicami lub własnym dzieckiem to bardzo przerażający obraz, który dla większości ludzi jest prawie niewyobrażalny. Według Psychology Today, psycholog Jonathan Haidt odkrył, że prawie wszyscy wzdragają się przed stosunkiem seksualnym z rodzeństwem, nawet w wyimaginowanych sytuacjach, w których nie ma możliwości zajścia w ciążę.
Dlaczego żywe istoty unikają chowu wsobnego, czyli kazirodztwa? Ponieważ generalnie pokrewieństwo ma bardzo zły wpływ na populację lub potomstwo małżeństwa.
Wady wrodzone i choroby wynikające z chowu wsobnego
Kazirodztwo to system małżeństwa między dwiema blisko spokrewnionymi genetycznie osobami lub liniami rodzinnymi, w którym dwie osoby zaangażowane w to małżeństwo noszą allele pochodzące od wspólnego przodka.
Kazirodztwo jest uważane za problem humanitarny, ponieważ praktyka ta otwiera większe możliwości dla potomstwa na otrzymanie fenotypowo wyrażonego szkodliwego allelu recesywnego. Fenotyp to opis twoich rzeczywistych cech fizycznych, w tym pozornie błahych cech, takich jak wzrost i kolor oczu, a także ogólny stan zdrowia, historia choroby, zachowanie oraz ogólne usposobienie i cechy.
Krótko mówiąc, potomek z chowu wsobnego będzie miał bardzo minimalną różnorodność genetyczną w swoim DNA, ponieważ DNA potomstwa ojca i matki jest podobne. Brak zmienności DNA może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie, w tym na ryzyko zachorowania na rzadkie choroby genetyczne – albinizm, mukowiscydozę, hemofilię i tak dalej.
Inne skutki chowu wsobnego obejmują zwiększoną niepłodność (zarówno u rodziców, jak i potomstwa), wady wrodzone, takie jak asymetria twarzy, rozszczep wargi lub karłowate ciało dorosłego, problemy z sercem, niektóre rodzaje raka, niska masa urodzeniowa, powolny wzrost i śmierć noworodków. Jedno z badań wykazało, że 40 procent dzieci urodzonych przez dwóch krewnych pierwszego stopnia (rodziny nuklearne) urodziło się z zaburzeniem autosomalnym recesywnym, wrodzoną wadą fizyczną lub ciężkim deficytem intelektualnym.
Potomkowie chowu wsobnego przeniosą tę samą chorobę
Każda osoba ma dwa zestawy 23 chromosomów, jeden od ojca, a drugi od matki (łącznie 46 chromosomów). Każdy zestaw chromosomów ma ten sam zestaw genetyczny – który cię buduje – co oznacza, że masz jedną kopię każdego genu. Najważniejszym punktem, który sprawia, że każdy człowiek jest inny i wyjątkowy, jest to, że kopia genu od matki może być zupełnie inna niż kopia, którą otrzymujesz od ojca.
Na przykład gen, który sprawia, że twoje włosy są czarne, składa się z wersji czarnej i innej (te różne wersje nazywane są allelami). Gen, który wytwarza pigment koloru skóry (melaninę), składa się z jednej normalnej wersji, a drugiej wadliwej. Jeśli masz tylko wadliwy gen wytwarzający pigment, będziesz mieć bielactwo (niedobór pigmentu koloru skóry).
Posiadanie dwóch par genów to genialny system. Ponieważ, jeśli jedna kopia twojego genu jest uszkodzona (jak w powyższym przykładzie), nadal masz zapasową kopię genu. W rzeczywistości osoby, które mają tylko jeden wadliwy gen, nie mają automatycznie albinizmu, ponieważ istniejąca kopia wytworzy wystarczającą ilość melaniny, aby pokryć niedobór.
Jednak ludzie, którzy mają jeden wadliwy gen, mogą nadal przekazywać ten gen swojemu potomstwu – zwanemu „nosicielem”, ponieważ noszą pojedynczą kopię, ale nie mają choroby. W tym miejscu zaczną pojawiać się problemy dla kazirodczego potomstwa.
Jeśli na przykład kobieta jest przewoźnik Jeśli gen jest uszkodzony, ma 50 procent szans na przekazanie tego genu swojemu synowi. Zwykle nie powinno to stanowić problemu, o ile szuka partnera, który ma dwie pary zdrowych genów, więc ich potomstwo prawie na pewno otrzyma przynajmniej jedną kopię zdrowego genu. Ale w przypadku kazirodztwa jest bardzo prawdopodobne, że twój partner (na przykład twój brat lub siostra) nosi ten sam typ wadliwego genu, ponieważ został odziedziczony po obojgu twoich rodzicach. Jeśli więc weźmiesz przykład albinizmu, oznacza to, że oboje jako rodzice jesteście przewoźnik z wadliwego genu produkującego melaninę. Ty i twój partner macie po 50 procent szans na przekazanie wadliwego genu dziecku, więc twoje potomstwo będzie miało 25 procent szans na rozwój albinizmu w przyszłości — wydaje się to trywialne, ale w rzeczywistości liczba ta jest bardzo wysoka.
Rzeczywiście, nie każdy, kto ma bielactwo (lub inną rzadką chorobę) jest koniecznie produktem chowu wsobnego. Każdy ma w swoim DNA pięć lub dziesięć wadliwych genów. Innymi słowy, przeznaczenie również odgrywa rolę, gdy wybierasz partnera, niezależnie od tego, czy będzie on nosił ten sam wadliwy gen co ty, czy nie.
Ale w przypadku kazirodztwa ryzyko, że oboje nosicie wadliwy gen, jest bardzo wysokie. Każda rodzina prawdopodobnie ma swój własny gen odpowiedzialny za chorobę (np. cukrzycę), a chów wsobny jest szansą dla dwóch osób przewoźnik od wadliwego genu do dziedziczenia dwóch kopii wadliwego genu swoim dzieciom. W końcu ich potomstwo może zachorować.
Mniejsza zmienność DNA, osłabiony system ciała
Na to zwiększone ryzyko wpływa również osłabienie układu odpornościowego, którego doświadczają dzieci rodziców z krwi z powodu braku zmienności DNA.
Układ odpornościowy zależy od ważnego składnika DNA zwanego Główny układ zgodności tkankowej (MHC). MHC składa się z grupy genów, które służą jako antidotum na chorobę.
Kluczem do skutecznego działania MHC w walce z chorobą jest posiadanie jak największej liczby alleli. Im bardziej zróżnicowane są twoje allele, tym lepiej organizm walczy z chorobą. Różnorodność jest ważna, ponieważ każdy gen MHC działa przeciwko różnym chorobom. Ponadto każdy allel MHC może pomóc organizmowi wykryć różne rodzaje obcego materiału, który przenika do organizmu.
Dziecko ma rzadką chorobę, ponieważ jesteśmy parami krwi
Kiedy jesteś zaangażowany w chów wsobny i masz potomstwo z tego związku, twoje dzieci będą miały niezmienny łańcuch DNA. Oznacza to, że dzieci powstałe w wyniku kazirodczych związków mają nieliczne lub zróżnicowane allele MHC. Posiadanie ograniczonych alleli MHC utrudni organizmowi wykrycie różnych ciał obcych, przez co dana osoba szybciej zachoruje, ponieważ jego układ odpornościowy nie będzie mógł optymalnie pracować w walce z różnymi rodzajami chorób. W rezultacie ludzie, którzy są chorzy.
